Erasmus + w Perugii

3 i 4 października 2024 roku w Perugii odbył się niepowtarzalny konkurs, zorganizowany w ramach projektu „Speak & Act". Sama jego forma zaskakiwała - uczestnicy musieli zmierzyć się z trzema zadaniami, będąc podzieleni na międzynarodowe grupy. Każda z nich miała za zadanie stworzyć podcast, TED Talka i wziąć udział w debacie impromptu, czyli takiej, na którą przygotowanie odbywa się zaledwie godzinę wcześniej. Poziom mówców był niesamowicie wysoki, a ich wypowiedzi bardzo inspirujące.

Trzeba przyznać, że temat „Wellbeing in the classroom" został ujęty na wiele różnych kreatywnych sposobów. Poznaliśmy odpowiedź na to, jak położyć kres znęcaniu się w szkołach, szukać motywacji, poszerzać pasje, a nawet jak zmienić szkołę na lepsze środowisko, ale też wiele, wiele innych. Moja grupa dosyć długo zastanawiała się nad tym, w którym kierunku pójść, ale ostatecznie osobiste doświadczenia oraz chęć przekazania idei bycia bardziej pewnym siebie, czy też szerzenia zrozumienia zaważyły. Tak więc zaprezentowałam TED Talka w tej konwencji i temacie, czyli „Cure for social anxiety", zaś druga część zespołu, czyli Lara i Ludo, postanowiły opowiedzieć o „Anxiety" w kontekście ocen i osiągnięć.

Muszę też dodać, że po odbytej debacie „In a democracy, violent protests can be justified" wcale nie doszliśmy do jednoznacznej odpowiedzi, która strona ma w tym konflikcie rację. Same oceny sędziów zdawały się to potwierdzać, jako że raz wygrywała propozycja, a w innej grupie opozycja. Jednak bez względu na werdykt byliśmy bardzo podekscytowani możliwością zabrania głosu w tak ważnej sprawie, a już podczas reply speech każdy siedział jak na szpilkach, dopingując się wzajemnie i trzymając kciuki.

Natomiast same wystąpienia były tylko wisienką na torcie, jako że cały entuzjazm skupił się wokół przygotowań i ludzi mających na nie bardzo pozytywny wpływ. Chciałabym powiedzieć, że przez cały czas było tylko kolorowo, nie mniej przestawienie się w 100% na angielski (ponieważ nie ma opcji, że zostaniesz zrozumiany w innym przypadku) było przytłaczające, ale z pomocą przybyła wspierająca atmosfera, bo pomimo tych sporych różnic kulturowych dopełniła całokształt i zniwelowała nieporozumienia. Chyba nawet nie da się do końca opisać uczucia, które towarzyszy zżyciu się z ludźmi, których tak krótko się zna, tak daleko mieszka od siebie, a mimo to potraficie zrozumieć wzajemne emocje i wierzyć w siebie wzajemnie jak tylko się da, kiedy tak naprawdę od wewnątrz zżera ogromny stres. Dlatego trzeba pogratulować gorąco osobie, która podzieliła nas na tak zróżnicowane teamy (Polacy, Włosi, Portugalczycy i Słoweńcy), oferując jednocześnie niepowtarzalną szansę wymiany kultur, wrażeń i zacieśnienia więzi.

Choć tamten tydzień zdawał się być sporym wyrywkiem z życia, minął całkiem szybko, a tęsknota za nowymi przyjaciółmi i miastem uderzyła wręcz z prędkością światła. Wspomnienia słonecznej Perugii pozostaną ze mną na długie lata, tak jak i sukces zdobycia II miejsca w tym cudownym konkursie. Jestem bardzo wdzięczna, że mogłam wziąć udział w projekcie, przeżyć niezwykłe momenty euforii, co ze szczerego serca polecam każdemu! Jedźcie na Erasmusa!

Autor: Weronika Węsek